اولین بار که نام خال سیاه عربی را شنیدم، تصور کردم کتابی عاشقانه و تاریخی باشد و احتمالا مربوط به دوران پیامبر که عاشقی در پی معشوقی است و در آخر به او نمی رسد. حتی در همین حد هم داستان را در ذهنم پیش رفته بودم!
روزی که مشغول کتابگردی بودم، چشمم به نام کتاب و سپس تصویر عجیب روی آن افتاد. یک اتصالی کوچک دوست داشتنی در مغزم رخ داد و به دستانم فرمان داده شد تا کتاب را بردارد و نهایتا به جیبم که آن را بخرد.
همان روز یکی از عزیزانم کتاب را دید و از دیدن نام حامد عسگری بعنوان نویسنده، ذوق زده شد. مجبور بودم خال سیاه عربی را به او هدیه دهم. روزی دیگر قصد خرید مجدد آن کتاب را کردم و این بار نیز عزیز دیگری کتاب را از من هدیه گرفت. این یکی کاری به حامد عسگری نداشت. به دلیل علاقه وافرش به سفر حج بود. یک بار رفته و دلش آنجا گیر کرده. حالا که دید کتاب، یک سفرنامه حج است، دلش خواست و ما هم اجابت کردیم.
شاید بپرسید اگر کتاب را نخوانده ای چرا مرورش را می نویسی؟ دلیلش این است که عزیز دیگری آمد و گفت دوست دارم شما این کتاب را بخوانی! خال سیاه عربی نوشته حامد عسگری و آن هم با امضای خود نویسنده. این گونه شد که من هم همراه حامد عسگری و آن سه عزیزی که وصفشان گذشت، سفر کردم به حج. از تهران به مدینه و بعد به مکه و مجددا به مدینه
برای من که بحمدلله بارها قسمتم شده تا مدینه و مکه را از نزدیک لمس کنم، خواندن این کتاب، فوق العاده اشک آور و خاطره انگیز بود. متوجه شدم چقدر معرفت سفرهای من کم بوده. چقدر کمتر می فهمیدم که کجا هستم و چه باید بکنم.
کتاب اگر خوب نباشد، ارزش مرورنوشتن ندارد. حامد عسگری یک سفر حجِ شاید چهل روزه را به اندازه چهل سال تجربه و خاطره کسب کرده و طوری قلمش را رقصانده است که ضربان قلبت با آن ریتم می گیرد و می زند. گاه تو را می خنداند و گاه می گریاند.
احساس می کنی رفیقی برایت خاطره می گوید.گاهی با تایپ گاه وویس، گاهی عکس و حتی گاهی ویدئو… همه اینها را با خواندن این کتاب احساس خواهی کرد.
خال سیاه عربی خیلی ها را عاشق حج کرده و خواهد کرد. چرا که آن را فارغ از وجوبش، یک دیدار عاشق با معشوقش نشان داده و کدام عاشقی است که تشنه ی دیدار یارش در دیارش نباشد؟ خاصه این که خال سیاه عربی باشد!
