مرور کتاب کاهن معبد جینجا نوشته وحید یامین پور
درس گفتاری از سبک زندگی مدرن
قریب به یک سال است که با امضای آقاوحید یامین‌پور، گوشه‌ی کتابخانه مانده بود و سراغش نمی‌رفتم. نمی‌دانم چرا؛ ولی هرچه را که ببینم «همه» سمتش می‌روند، انگار یک سیگنال به من می‌دهد که تو فعلا سمتش نرو! این کار را تقریبا درباره هر کتاب تازه‌چاپی تکرار کرده‌ام و صبر کرده‌ام عطش و تب و تاب رسانه‌ای یک اثر بیفتد تا در آرامش خبری بنشینم و بدون پیش‌قضاوت و پیش‌تصویرهای ایجادشده در ذهن، یک اثر را مطالعه کنم.
«کاهن معبد جینجا» برخلاف آنچه که خیلی‌ها می‌گفتند، روی دیگری از یامین‌پور نشان نداده؛ لااقل من متوجه چنین چیزی نشدم. یامین‌پورِ کاهن، همان یامین‌پورِ درس‌گفتارهای آوینی است که به سفر رفته و با نگاهِ حکمی همه‌چیز را می‌نگرد. همان داستان‌نویس عرفانی-اخلاقی «نخل و نارنج» است که به‌جای حال و هوای خوزستان و نجف، درگیر هیروشیما و توکیوست. همان جایگزین‌نویسِ «ارتداد» است که مُدام به دنبال قیاس و یافتن تفاوت‌های میان ایران و ژاپن است؛ الحق هم با فن سنجاب‌پرنده‌اش توانسته این کار را به خوبی انجام دهد.
«کاهن معبد جینجا» یک درس‌گفتار از سبک زندگی مدرن است. تجربه‌ای از اوج مدرنیزاسیون و زندگانی ماشینی است؛ منتها با نگاه و زاویه دید حکمی و عرفانی. تجربه‌ای که شما را اذیت می‌کند و دلتان را برای سبک زندگی ایرانی-اسلامی‌مان به قدری تنگ می‌کند که پس از مطالعه کتاب غذاهای محلیِ مادر و مادربزرگ را با ولع صدچندان بخورید و روزی هزاربار خداراشکر کنید که می‌توانید پابوس امام‌رضا(ع) بروید و روحتان در قفس نیست! حتی سجده شکر به‌جا می‌آورید که هنوز خانه‌های مادربزرگ‌هامان حیات‌های بزرگ دارد! چرا که آنقدر ژاپن مینیمال و فشرده و درهم تنیده است که ذائقه یک ایرانی هیچ‌جوره نتواند آن را تحمل کند. به نظر حقیر این کتاب را باید روان‌شناس‌ها و کسانی که در حوزه سبک زندگی تحقیق می‌کنند، حتما بخوانند! اگر رویشان تاثیر نداشت و بهشان کمک نکرد، هزینه کتاب‌شان را متقبل می‌شوم تا ضرر نکرده باشند!
داستانِ سفر ژاپنِ یامین‌پور خواندنی است. بعید می‌دانم قلم و مطالبش بیات شود. پر از حکمت است. شوخی‌ها و طنزهایش به‌جاست، نمک اضافی نمی‌ریزد. کشش و تعلیق دارد و خسته‌تان نمی‌کند. این کتاب را به همه پیشنهاد خواهم کرد.
علی شهرستانی
