فلسفه را از طاقچه‌ی غبار گرفته به سفره‌ی زندگی بیاوریم

شاید اسم کتاب کمی شک‌برانگیز باشد؛ آیا خواندن حرف‌های فلسفی در حوصله‌مان می‌گنجد؟! اما تسلی‌بخش‌های فلسفه، نوشتاری انتزاعی نیست. بلکه با گریزی ساده به زندگی چند فیلسوف، روش‌ها و دیدگاه‌های آن‌ها در مقابله با انواع مشکلات و تلخی‌های روزمره را بیان می‌کند و از دل آن‌ها برای مخاطب راهکارهایی آرامش‌بخش بیرون می‌کشد.

“سقراط” با استواری بر عقایدش تا آخرین لحظه‌ی حیات خود، تسلی‌مان می‌دهد دربرابر ترس و بزدلی و عدم محبوبیت.

“اپیکور” فهرستی برای شاد زیستن عرضه می‌کند که دوستی در بالاترین مرتبه قرار دارد و تسلی‌بخشی می‌شود در مواجهه با بی‌پولی.

تسلی “سنکا” برای رویارویی با ناکامی‌های زندگی، پذیرش و سازگاری با واقعیت و رضایت از آن است؛ با درک درست از واقعیت زندگی.

“مونتنی” با ذکر ریزترین جزئیات زندگی‌اش این پیام را می‌رساند: هر کدام از ما آنقدر غنی هستیم که بتوانیم زندگی عقلانی‌ای مبنی بر بینش‌های خود بسازیم که الزاماً ریشه در کتب باستانی نداشته باشد. و این چنین حس ناتوانی و نابسندگی را تسلی می‌دهد.

“شوپنهاور” تعریف تازه‌ای با نام ‘اراده معطوف به حیات’ ارائه می‌دهد که طبق آن در کُنه رابطه‌ی هر زن و مردی، میل بشر به تداوم و تولید نسل پنهان شده که قدرت تشخیص به موقع را از آن‌ها گرفته است. و این راهکار شوپنهاور برای تسلی دادن قلب‌های شکسته است.

سرانجام در آخرین بخش با مطالعه زندگی نیچه، تفکر او نسبت به سختی‌ها را برای تسلی گرفتن به یاری می‌گیریم: آنچه میزان رضایت هر فرد از زندگی‌اش را مشخص می‌کند، شیوه‌ی برخورد او با دردها و رنج‌هاست و هیچ موفقیتی بدست نمی‌آید مگر با درس گرفتن از شکست‌ها.

خواندن این کتاب حتی اگر تسلی هم نبخشد، پنجره‌ای جدید رو به دنیا در مقابل‌مان می‌گشاید.